één hoorn
Zo veel gedachten vliegen er door mijn hoofd. Althans, dat is nog steeds het idee, want zeker weten doe ik het niet meer. Zitten gedachten (of is het nou gedachtes?) wel in je hoofd? Soms lijken ze er omheen te razen, als een op hol geslagen draaimolen. Je weet wel, zo één met van die paarden. En dat gaat maar door! 
Tijd om even te mediteren.
Ah wat mooi wat nu net weer gebeurd. Een oud-leerling van mijn 13 chakra school, die ik af en toe nog zie, belt me op en vertelt hoe er ineens allemaal mensen naar haar praktijk toe komen, sinds wij laatst een ontmoeting hebben gehad, waarbij ik bij haar kennelijk wat geshift heb. "Je bent er al" was het inzicht dat ik haar gegeven had en dat had als resultaat dat ze ineens weer in zich zelf was gaan geloven. Gister deed ik een sessie met Simon (waar ik nu een paar dagen logeer) en bij mij viel een soortgelijk kwartje. IK BEN! Ik voelde hem nog niet helemaal, maar nu ik Gaby zo hoorde, werd ik helemaal enthousiast van binnen.
"Ja maar hoe dan?" is dan de vraag die er telkens op komt. Ik legde haar uit dat ik al een tijdje met het idee speel om weer het podium op te gaan en daar mijn verhaal te gaan vertellen aan het publiek, aan elkaar gespeeld met gitaar en piano (mits aanwezig). Gaby bood aan dat ik dat ook wel eens bij haar thuis mag doen, met een klein groepje mensen. Ineens realiseerde ik dat veel 'teachers' zo ook ooit begonnen zijn: in het klein. Ik zit natuurlijk meteen met Carré in mijn hoofd, vandaar dat ik meteen podiumvrees krijg. Het mag best wat langer duren Jeroen! Baby stapjes. Zoals je gister nog tegen Simon zei: "ook een reis van duizend mijl begint met de eerste stap".
Net voor ik wegreed bij Simon, met het verhaal dat ik een 'call' had, belde Wendy mij. Ik ken haar van de Amsterdam Bentinho community en zij beheerde de messenger groep voor adepts die een tijdelijk onderkomen zochten (vaak mensen van buiten Nederland). Ik mag een paar dagen in haar huisje in Leersum op de Utrechtse Heuvelrug. Wat echt perfect uitkomt, want kerstavond ben ik waarschijnlijk in Bussum en 3e kerstdag bij Wanda in Zeist met een stel ex-klooster bewoners. Sluit mooi op elkaar aan en ik ben toch al in die buurt. Wow, wat cool! "I love it when a plan comes together"
En terwijl ik door het historische deel van Hoorn zwerf, razen de gedachten weer door me heen. Tis net alsof ik dan door allerlei verschillende dimensies reis. Ik zie die oude huisjes en wil die dan in ere herstellen en die spuuglelijke auto's uit die veel te nauwe straatjes verbannen; het is er gewoon niet op gebouwd. Ik draai ergens de hoek om en beland ineens in een prachtig mooi winkelstraatje. Kijk, zo zou het er hier uit moeten zijn. Geen auto's, maar gezellige winkeltjes en cafétjes. Bouw maar een parkeergarage ergens, waar je dan voor weinig 3 uurtjes mag parkeren.
Wat is dat toch, mijn obsessie met leegstaande gebouwen, vervallen oudheid, die nostalgie? Het lijkt wel of het iets van me wilt. Als ik 90 miljoen had, denk ik dan. Dan zou ik de boel opkopen, in ere herstellen en weggeven aan community members die er iets mooi van willen maken. High-vibe 4th density history crejeren. Hoe kom ik daar nou weer bij? Gek gedoe! Als ik er serieus over nadenk lijkt het een bullshit verhaal te zijn. Ik wil dit helemaal niet! Maar wat dan wel?
krijger + krijger = mens
lees verder...
Tijd om even te mediteren.
Ah wat mooi wat nu net weer gebeurd. Een oud-leerling van mijn 13 chakra school, die ik af en toe nog zie, belt me op en vertelt hoe er ineens allemaal mensen naar haar praktijk toe komen, sinds wij laatst een ontmoeting hebben gehad, waarbij ik bij haar kennelijk wat geshift heb. "Je bent er al" was het inzicht dat ik haar gegeven had en dat had als resultaat dat ze ineens weer in zich zelf was gaan geloven. Gister deed ik een sessie met Simon (waar ik nu een paar dagen logeer) en bij mij viel een soortgelijk kwartje. IK BEN! Ik voelde hem nog niet helemaal, maar nu ik Gaby zo hoorde, werd ik helemaal enthousiast van binnen.
"Ja maar hoe dan?" is dan de vraag die er telkens op komt. Ik legde haar uit dat ik al een tijdje met het idee speel om weer het podium op te gaan en daar mijn verhaal te gaan vertellen aan het publiek, aan elkaar gespeeld met gitaar en piano (mits aanwezig). Gaby bood aan dat ik dat ook wel eens bij haar thuis mag doen, met een klein groepje mensen. Ineens realiseerde ik dat veel 'teachers' zo ook ooit begonnen zijn: in het klein. Ik zit natuurlijk meteen met Carré in mijn hoofd, vandaar dat ik meteen podiumvrees krijg. Het mag best wat langer duren Jeroen! Baby stapjes. Zoals je gister nog tegen Simon zei: "ook een reis van duizend mijl begint met de eerste stap".
Net voor ik wegreed bij Simon, met het verhaal dat ik een 'call' had, belde Wendy mij. Ik ken haar van de Amsterdam Bentinho community en zij beheerde de messenger groep voor adepts die een tijdelijk onderkomen zochten (vaak mensen van buiten Nederland). Ik mag een paar dagen in haar huisje in Leersum op de Utrechtse Heuvelrug. Wat echt perfect uitkomt, want kerstavond ben ik waarschijnlijk in Bussum en 3e kerstdag bij Wanda in Zeist met een stel ex-klooster bewoners. Sluit mooi op elkaar aan en ik ben toch al in die buurt. Wow, wat cool! "I love it when a plan comes together"
En terwijl ik door het historische deel van Hoorn zwerf, razen de gedachten weer door me heen. Tis net alsof ik dan door allerlei verschillende dimensies reis. Ik zie die oude huisjes en wil die dan in ere herstellen en die spuuglelijke auto's uit die veel te nauwe straatjes verbannen; het is er gewoon niet op gebouwd. Ik draai ergens de hoek om en beland ineens in een prachtig mooi winkelstraatje. Kijk, zo zou het er hier uit moeten zijn. Geen auto's, maar gezellige winkeltjes en cafétjes. Bouw maar een parkeergarage ergens, waar je dan voor weinig 3 uurtjes mag parkeren.
Wat is dat toch, mijn obsessie met leegstaande gebouwen, vervallen oudheid, die nostalgie? Het lijkt wel of het iets van me wilt. Als ik 90 miljoen had, denk ik dan. Dan zou ik de boel opkopen, in ere herstellen en weggeven aan community members die er iets mooi van willen maken. High-vibe 4th density history crejeren. Hoe kom ik daar nou weer bij? Gek gedoe! Als ik er serieus over nadenk lijkt het een bullshit verhaal te zijn. Ik wil dit helemaal niet! Maar wat dan wel?
krijger + krijger = mens
lees verder...
Comments
Post a Comment