Dynamic Living
"Wat houdt dat dan in?" krijg ik regelmatig te horen als ik vertel over mijn boek. Ik probeer dan uit te leggen, wat ik er onder versta, maar kom er zo langzamerhand achter dat het niet in een paar zinnen samen te vatten is. "Leven zonder vaste verblijfplaats of vast inkomen" kan je dus tweeledig zien (om te beginnen).
Zonder vaste verblijfplaats houdt in dat je eigenlijk nergens woont. Je leeft vanuit je koffer. Sommige doen dit tijdelijk vanwege werk. Ze werken dan ergens in verweggistan, voor een maand of half jaar, sommige zelfs langer. En laten dan een leegstaand huis achter, dat ze (onder)verhuren, of soms zelfs helemaal los laten. Onder de Millennials (mensen geboren eind jaren 90 of later) is het zelfs een ware trend, nog net geen hype. Ze vliegen van hot naar her. Ook omdat vliegen momenteel spotgoedkoop is. Een vriend is laatst naar Zuid Amerika gevlogen via Spanje, Engeland en de VS voor slechts 400 euro. Hij was iets van 52 uur onderweg, en daardoor was het zo goedkoop. Snap jij het nog? Ze blijven dan een paar maanden in Bali, Hawaii of Goa (India), om maar een paar van de populairste plaatsen te noemen. Op zoek naar (spirituele) groei, want geluk zoeken ze allang niet meer. Zingeving als erfgoed. Ja, denk daar maar even over na ;)
Zonder vast inkomen is wat lastiger. Die Millennials wonen vaak nog bij pa en/of ma. Het goede leven! Op kosten van je ouders de hele wereld rond. Was ik maar zo slim geweest destijds. Het verste wat ik kwam was Benidorp. Kostte me destijds 1000 piek. Geld dat pa en ma ook niet aan een boompje hadden groeien. Wat dat betreft is er veel veranderd. Stufie is een stuk minder (en strenger!) geworden, maar het gemiddelde inkomen van den Nederlander is flink omhoog gegaan sinds de jaren 70. Ik groeide op in een arbeidersgezin dat een eigen bedrijf begon. En zo probeer ik ook al jaren een eigen bedrijf te beginnen. Maar waar zij er gewoon aan begonnen, ben ik nog steeds met beginnen bezig. Ik was van een uitkering afhankelijk; eigenlijk een soort verlengde stufie (studiefinanciering ;) omdat ik met m'n HAVO diploma geen kant uit kon en depressief werd van de kutbaantjes waar ik wel voor in aanmerking kwam. Had toch een vak geleerd, man!
Maar nou heb ik eigenlijk nog niks verteld over mijn visie op Dynamic Living. Want als ik dan bij een Centraal Wonen project op bezoek ga en ze er over vertel, zeggen ze meteen: "tja, das anders dan wat wij hier doen". Iedereen z'n eigen keuken, badkamer en wc. Het is zo inefficient! Het neemt heel veel ruimte in. En het is ook nog eens heel ongezellig. In de gezamenlijk woonprojecten waar ik tot nu toe geweest ben, was vooral het gezamenlijk eten telkens een feest. Je leert elkaar zo veel sneller kennen. Mits er een beetje gestructureerd gepraat wordt: één praat en de rest luistert. Anders wordt het een gekakel van jewelste en kan ik het niet meer volgen.
Dus ja, wat versta ik onder Dynamic Living. Ik bedoel dan dat je allemaal je eigen kamer hebt, behalve wanneer je die wil of kan delen met een partner of zo. Maar verder deel je alles. Dat kan in clusters zoals in een studentenflat, op campus, of in woongroepen. Met ze 4en of 5en een toilet schoonhouden is wel te doen. Samen eten moet dan net uitkomen dat het rond dezelfde tijd is, maar je komt elkaar vaak tegen en meestal word je een soort van vrienden met je buren. In grotere clusters of woongroepen wordt gezamenlijk eten meer een gewoonte. Je spreekt onderling af wie er wanneer kookt en iedere avond schuif je gezellig aan. Als jij niet gekookt hebt, doe je samen de afwas of ruim je op. En in sommige gemeenschappen kweekt men zelfs hun eigen groenten. Dat lijkt mij het leukste, liefst op een wat grotere schaal (gemeenschap van ongeveer 150 mensen).
Dat laatste is waar ik wat hulp bij ga zoeken. Ik wil een model maken, waarbij we als gildes bij elkaar wonen. Niet iedereen kan lekker koken, maar is wel handig in bijvoorbeeld allerlei andere klusjes zoals de administratie doen. En voor 150 man koken is een hele kluif, dus "dat mot anders kenne". Ik ken het nog vanuit mijn dienst tijd: de kantine met wekelijks nasi, hutspot of soep. En de PMT om de hoek van de kazerne, waar je lekker kon eten. Toch geen slecht uitgangsmodel: een kazerne met verschillende onderdelen (ik was hospik/chauffeur). Maar dan zonder hiërarchie, want dat woord is tegenwoordig iedereen allergisch voor. Samen! En gelijkwaardig!
Hier een voorbeeldje: Damanhur
Hahaha, voorbeeldje. Dat is bijna een hele stad man, oh mij god.
Maar wel superstrak opgezet!
en toen...
Zonder vaste verblijfplaats houdt in dat je eigenlijk nergens woont. Je leeft vanuit je koffer. Sommige doen dit tijdelijk vanwege werk. Ze werken dan ergens in verweggistan, voor een maand of half jaar, sommige zelfs langer. En laten dan een leegstaand huis achter, dat ze (onder)verhuren, of soms zelfs helemaal los laten. Onder de Millennials (mensen geboren eind jaren 90 of later) is het zelfs een ware trend, nog net geen hype. Ze vliegen van hot naar her. Ook omdat vliegen momenteel spotgoedkoop is. Een vriend is laatst naar Zuid Amerika gevlogen via Spanje, Engeland en de VS voor slechts 400 euro. Hij was iets van 52 uur onderweg, en daardoor was het zo goedkoop. Snap jij het nog? Ze blijven dan een paar maanden in Bali, Hawaii of Goa (India), om maar een paar van de populairste plaatsen te noemen. Op zoek naar (spirituele) groei, want geluk zoeken ze allang niet meer. Zingeving als erfgoed. Ja, denk daar maar even over na ;)
Zonder vast inkomen is wat lastiger. Die Millennials wonen vaak nog bij pa en/of ma. Het goede leven! Op kosten van je ouders de hele wereld rond. Was ik maar zo slim geweest destijds. Het verste wat ik kwam was Benidorp. Kostte me destijds 1000 piek. Geld dat pa en ma ook niet aan een boompje hadden groeien. Wat dat betreft is er veel veranderd. Stufie is een stuk minder (en strenger!) geworden, maar het gemiddelde inkomen van den Nederlander is flink omhoog gegaan sinds de jaren 70. Ik groeide op in een arbeidersgezin dat een eigen bedrijf begon. En zo probeer ik ook al jaren een eigen bedrijf te beginnen. Maar waar zij er gewoon aan begonnen, ben ik nog steeds met beginnen bezig. Ik was van een uitkering afhankelijk; eigenlijk een soort verlengde stufie (studiefinanciering ;) omdat ik met m'n HAVO diploma geen kant uit kon en depressief werd van de kutbaantjes waar ik wel voor in aanmerking kwam. Had toch een vak geleerd, man!
Maar nou heb ik eigenlijk nog niks verteld over mijn visie op Dynamic Living. Want als ik dan bij een Centraal Wonen project op bezoek ga en ze er over vertel, zeggen ze meteen: "tja, das anders dan wat wij hier doen". Iedereen z'n eigen keuken, badkamer en wc. Het is zo inefficient! Het neemt heel veel ruimte in. En het is ook nog eens heel ongezellig. In de gezamenlijk woonprojecten waar ik tot nu toe geweest ben, was vooral het gezamenlijk eten telkens een feest. Je leert elkaar zo veel sneller kennen. Mits er een beetje gestructureerd gepraat wordt: één praat en de rest luistert. Anders wordt het een gekakel van jewelste en kan ik het niet meer volgen.
Dus ja, wat versta ik onder Dynamic Living. Ik bedoel dan dat je allemaal je eigen kamer hebt, behalve wanneer je die wil of kan delen met een partner of zo. Maar verder deel je alles. Dat kan in clusters zoals in een studentenflat, op campus, of in woongroepen. Met ze 4en of 5en een toilet schoonhouden is wel te doen. Samen eten moet dan net uitkomen dat het rond dezelfde tijd is, maar je komt elkaar vaak tegen en meestal word je een soort van vrienden met je buren. In grotere clusters of woongroepen wordt gezamenlijk eten meer een gewoonte. Je spreekt onderling af wie er wanneer kookt en iedere avond schuif je gezellig aan. Als jij niet gekookt hebt, doe je samen de afwas of ruim je op. En in sommige gemeenschappen kweekt men zelfs hun eigen groenten. Dat lijkt mij het leukste, liefst op een wat grotere schaal (gemeenschap van ongeveer 150 mensen).
Dat laatste is waar ik wat hulp bij ga zoeken. Ik wil een model maken, waarbij we als gildes bij elkaar wonen. Niet iedereen kan lekker koken, maar is wel handig in bijvoorbeeld allerlei andere klusjes zoals de administratie doen. En voor 150 man koken is een hele kluif, dus "dat mot anders kenne". Ik ken het nog vanuit mijn dienst tijd: de kantine met wekelijks nasi, hutspot of soep. En de PMT om de hoek van de kazerne, waar je lekker kon eten. Toch geen slecht uitgangsmodel: een kazerne met verschillende onderdelen (ik was hospik/chauffeur). Maar dan zonder hiërarchie, want dat woord is tegenwoordig iedereen allergisch voor. Samen! En gelijkwaardig!
Hier een voorbeeldje: Damanhur
Hahaha, voorbeeldje. Dat is bijna een hele stad man, oh mij god.
Maar wel superstrak opgezet!
en toen...
Comments
Post a Comment