innerlijk proces
Het is niet bij te houden.
Ik begon voortvarend met mijn bericht "iedere dag een bericht" maar zelfs eens per week was nauwelijks haalbaar. Waarom? Nou omdat veel van wat ik meemaak een innerlijk proces is. En dat is soms lastig onder woorden te brengen. Ik probeer het uiteraard wel. Wat heeft geresulteerd in hoofdstukken voor het boek, maar nog niet zo veel voor dit blog. Althans, dat vind ik, momenteel. En jij?
Waarom dan wel voor het boek?
Met name omdat ik op dit blog schrijf over het boek en het boek zelf voornamelijk in m'n hoofd. Er komt wel wat op papier, maar dat zijn slechts schetsen en flarden. "Ja maar Jeroen, dat boek in jouw hoofd kunnen wij niet lezen..." Tja, ik weet het. Eén van de dingen die ik ook al lang wil doen, is op het podium gaan zitten met gitaar, piano (mits aanwezig in theater) en een berg mooie verhalen, en dan de boel aan elkaar spelen met muziek. Maar dat is voor nu nog best een grote stap. Als de tijd en ik er rijp voor zijn, zal het wel komen. Zoals dit boek er is gekomen. En bijgaand avontuur.
Inmiddels is het lage tafeltje een buro geworden.
Dat schrijft wat makkelijker. En ben ik de eigenaresse wat beter aan het leren kennen. Een vrouw met passie en een enooooooorm hart. Ook vol met verhalen. Ook aan het schrijven. Ook aan het vertellen. En ook het Licht aan het Brengen. Wij Indigo's hebben er onze handen nog vol aan, om die Kristallijnen kinderen op weg te helpen. De Regenboog kinderen zullen het uiteindelijk gaan doen, maar velen zijn aan het (ver)dwalen, omdat 'de maatschappij' nog niet weet wat ze er mee 'moeten'. Helemaal niks dus ;) Gewoon ze de ruimte geven en ze steunen waar mogelijk. Dat is wat ik doe, en wat ik uitdraag. Laat ze!
Dat is uiteraard makkelijk gedaan én gezegd.
Het rolt er zo uit. Ik hoef daar niks voor te doen. Alleen mijn vingers over de toetsen laten glijden en hier en daar wat druk uitoefenen. Zo ontstaan er letters, die woorden worden, en uiteindelijk een zin. Zingeving schijnt het sleutelwoord te zijn. En zijn. En dat is helemaal niet moeilijk. Sterker nog, je kan niet anders. Je kan niet-iemand-anders zijn. Je kan alleen-maar-je-zelf zijn. Dus doe maar niet je best. Je hoeft niks te worden. Je bent het al. Gefeliciteerd! Ga er maar lekker van genieten. Of niet. Wat jij wil ;)
Oh ja, nog één ding. Regels!
Dat lijkt het ding te zijn, waar men tegenaan loopt. Ik heb geleerd hoe je regels kunt omzeilen. Of hoe je ze juist in je voordeel kan gebruiken. Zo leer ik hier, hoe je geld in je voordeel kan gebruiken. Geld is helemaal niet vies. Het is gewoon energie. Een manifestatie van een idee, een beweging, een keuze, één beslissing. Hier gaan we binnenkort besluiten of het een stichting, vereniging, coöperatie of een combi daarvan wordt. En dan hop, aan de slag en vertrouwen op een mooi misschien zelfs prachtig vervolg.
Wordt vervolgd...
Ik begon voortvarend met mijn bericht "iedere dag een bericht" maar zelfs eens per week was nauwelijks haalbaar. Waarom? Nou omdat veel van wat ik meemaak een innerlijk proces is. En dat is soms lastig onder woorden te brengen. Ik probeer het uiteraard wel. Wat heeft geresulteerd in hoofdstukken voor het boek, maar nog niet zo veel voor dit blog. Althans, dat vind ik, momenteel. En jij?
Waarom dan wel voor het boek?
Met name omdat ik op dit blog schrijf over het boek en het boek zelf voornamelijk in m'n hoofd. Er komt wel wat op papier, maar dat zijn slechts schetsen en flarden. "Ja maar Jeroen, dat boek in jouw hoofd kunnen wij niet lezen..." Tja, ik weet het. Eén van de dingen die ik ook al lang wil doen, is op het podium gaan zitten met gitaar, piano (mits aanwezig in theater) en een berg mooie verhalen, en dan de boel aan elkaar spelen met muziek. Maar dat is voor nu nog best een grote stap. Als de tijd en ik er rijp voor zijn, zal het wel komen. Zoals dit boek er is gekomen. En bijgaand avontuur.
Inmiddels is het lage tafeltje een buro geworden.
Dat schrijft wat makkelijker. En ben ik de eigenaresse wat beter aan het leren kennen. Een vrouw met passie en een enooooooorm hart. Ook vol met verhalen. Ook aan het schrijven. Ook aan het vertellen. En ook het Licht aan het Brengen. Wij Indigo's hebben er onze handen nog vol aan, om die Kristallijnen kinderen op weg te helpen. De Regenboog kinderen zullen het uiteindelijk gaan doen, maar velen zijn aan het (ver)dwalen, omdat 'de maatschappij' nog niet weet wat ze er mee 'moeten'. Helemaal niks dus ;) Gewoon ze de ruimte geven en ze steunen waar mogelijk. Dat is wat ik doe, en wat ik uitdraag. Laat ze!
Dat is uiteraard makkelijk gedaan én gezegd.
Het rolt er zo uit. Ik hoef daar niks voor te doen. Alleen mijn vingers over de toetsen laten glijden en hier en daar wat druk uitoefenen. Zo ontstaan er letters, die woorden worden, en uiteindelijk een zin. Zingeving schijnt het sleutelwoord te zijn. En zijn. En dat is helemaal niet moeilijk. Sterker nog, je kan niet anders. Je kan niet-iemand-anders zijn. Je kan alleen-maar-je-zelf zijn. Dus doe maar niet je best. Je hoeft niks te worden. Je bent het al. Gefeliciteerd! Ga er maar lekker van genieten. Of niet. Wat jij wil ;)
Oh ja, nog één ding. Regels!
Dat lijkt het ding te zijn, waar men tegenaan loopt. Ik heb geleerd hoe je regels kunt omzeilen. Of hoe je ze juist in je voordeel kan gebruiken. Zo leer ik hier, hoe je geld in je voordeel kan gebruiken. Geld is helemaal niet vies. Het is gewoon energie. Een manifestatie van een idee, een beweging, een keuze, één beslissing. Hier gaan we binnenkort besluiten of het een stichting, vereniging, coöperatie of een combi daarvan wordt. En dan hop, aan de slag en vertrouwen op een mooi misschien zelfs prachtig vervolg.
Wordt vervolgd...
Comments
Post a Comment