leven zonder vast inkomen of verblijfplaats

Eind september mochten we vertrekken.
Ik was met een groep Bentinho fans in een leegstaand Klooster gaan wonen in Bussum. Met het idee daar tot dec 2019 te blijven. Dat werd aanzienlijk korter, 3 maanden na intrek stond ik al weer buiten. De verdere details over het hoe en waarom zal ik je besparen, en achteraf gezien ben ik blij met wat er gebeurd is, want nu ben ik het leven aan het leven dat ik al heel lang van plan was: Dynamic Living, leven zonder vaste verblijfplaats en zonder vast inkomen. Dat laatste was niet helemaal de bedoeling, maar draagt wel enorm bij aan het leren 'vertrouwen houden'.

De Celestijnse Belofte.
In dit boek schrijft James Redfield over iemand die gegrepen wordt door een geheim manuscript dat in delen verspreidt is door Peru, Zuid Amerika. Ieder hoofdstuk vindt hij telkens een nieuw deel, aanwijzingen volgend van de mensen die hij ontmoet. In dit boek leert hij wat synchroniciteit is en hoe hij zijn vibratie (energiepeil) hoog kan houden zodat de aanwijzingen makkelijker tot hem kunnen komen. Ik ben min of meer hetzelfde aan het doen, en volg telkens de volgende broodkruimel tijdens mijn onderzoek naar wat Dynamic Living is. Hoe je dat doet, hoe anderen dat (al lang) doen of hoeveel mensen er open voor staan of er van dromen.

Zonder vast inkomen.
Zonder vaste verblijfplaats loop je toch al snel het risico als een zwerver, uitbuiter of profiteur te worden gezien. Nou was ik dat wel gewend; ik ben jarenlang van een uitkering afhankelijk geweest. En ook al beweer ik zelf ook dat ik makkelijk had kunnen gaan werken, het feit blijft dat dit niet gebeurd is en dat toen ik mijn eigen bedrijf op wilde gaan zetten, dit helemaal niet zo makkelijk ging als ik verwachtte. Een droom van mij was om genoeg geld te verdienen om in hotelkamers te kunnen gaan wonen (toch al snel 50 tot 100 euro per nacht), zodat ik Nederland kon gaan ontdekken, van plaats naar plaats reizend, nieuwe dingen zien, nieuwe mensen ontmoeten, en niet gebonden zijn aan een vaste plek. Uit de koffer leven, zoals ze dat noemen. Maar die uitkering hield ineens op. En mijn bedrijf was nog niet echt 'up and running'. Dus ja, hoe doe je dat dan?

Focus!

Vorig jaar kocht ik een auto; de eerste in mijn leven. Een Ford Focus Stationwagon, zo'n lange. Als ik de bestuurdersstoel naar voren schuif, kan ik languit liggen op de matras die permanent achterin ligt. Dit is nu mijn back-up huis, maar heb tot nu toe slechts één keer in m'n auto geslapen (sinds ik weg ben uit Bussum). Mijn eigen keus trouwens, want ik had die nacht ook bij een vriendin kunnen blijven, maar wou nou eindelijk wel weer eens in m'n auto slapen. Vorig jaar had ik al wat geoefend: een beetje zwerven, plekkies opzoeken waar ik altijd al heen wou, een ritje naar Groningen met Inge, een dagje Texel, en halverwege de zomer naar de Bentinho retreat in Baarlo, waar ik 7 dagen achter elkaar in mijn auto sliep. Ik vond het super en ben blij met mijn keuze voor een auto ipv een busje of camper.

Werkpaarden.
Maar nu ik dus geen vast inkomen meer heb, en ook geen adres meer, kan ik natuurlijk gaan solliciteren. Een leuke baan zoeken, of mijn eigen bedrijf officieel maken, wat een hoop papieren rompslomp inhoudt: facturen, belastingformulieren, verzekeringen en noem maar op. Ik weet, normale mensen doen dat gewoon, die werken zich suf en leveren eigenlijk al hun vrijheid in om geld te verdienen om hun vrijheid weer terug te kunnen kopen. Van dat model klopt geen snars, en ik begrijp ook niet waarom iedereen er maar aan mee blijft doen. "Tja, je moet toch wat" zeggen ze dan. Nou ik mot nix en zeker nie van jou, hahaha. Ik begrijp ook wel dat het veel makkelijker lijkt om mee te doen, maar ik kan het gewoon niet, het druist tegen veel van mijn gevoel in. En ik heb het echt wel geprobeerd hoor, het lukte gewoon niet, ik hield het niet vol, werd depressief, ongelukkig en ziek.

Vertrouwen houden.
Dus nu leef ik van wat me gegeven wordt. Een logeerkamertje bij een vriendin, een huis van iemand die een weekendje weg is, of een woon/werk boerderij waar ik met een paar uurtjes per dag kost en inwoning verdien, maar ik vrij ben te gaan zodra dit zo voelt. Hier en daar steken mensen me wat geld toe, zodat ik bij het volgende onderdak een lekker potje kan koken, als dank voor de gastvrijheid. Het is niet zo moeilijk. Al snap ik ook wel dat dit niet voor iedereen is weggelegd.

Voor vervolg, klik hier...