van het kastje naar...

Van het kastje naar de dood! Want die muur leek vannacht zo hoog dat ik daar nooit meer overheen zou komen. Ik had er geen zin meer in. Waarom zou ik? Wat heeft het nou voor zin als je bijna 49 bent (zaterdag!) en de helft van je leven van een uitkering afhankelijk ben geweest? Ik ben zo gewend geraakt aan die veilige omstandigheden dat ik nu niet meer zonder lijk te kunnen. Maar na een nacht worstelen en echt letterlijk naar de dood verlangen, werd ik vanmorgen wakker en besloot ik zo maar ineens een email te sturen. Naar de gemeente, maatschappelijk werk en een aantal lokale politieke partijen. En dan ineens heb ik er weer zin in. Ik moet gewoon wat om voor te vechten hebben.

Die deprimerende film over Vincent van Gogh hielp wel trouwens. Maakte absoluut duidelijk dat ik hartstikke gestoord aan het worden ben. Losing the mind. Woohoo!

landgoed in zicht