nu ik er nog ben
Die gedachte kwam in me op. Na een reeks van andere gedachtes. Ik zat wat te dagdromen over een foto; een enorme kei nabij een eik, winter op de Bussumse hei. Dat men daar een wandeling maakt ter herinnering aan Jeroen. Toen hij in dit gebied rondzwierf, zat hij regelmatig op die kei te mediteren. In het winter zonnetje. Ik dagdroomde over dat ik zelf die in-memoriam-tour zou geven; ik bedoel wie beter dan ik zelf zou kunnen vertellen over hoe het was om Jeroen te zijn.
Zo kwam ik op het idee om een web-, blog- of facebook-pagina te maken met de naam nu ik er nog ben en otmoette ik Hansine. Ze is inmiddels overleden, kan haar niets meer vragen, en dat wou ik juist voor zijn. Dat ik jullie in levende lijve kan vertellen over hoe mijn leven was, hoe het was om mijn leven te lijden. Niet dat ik zo bijzonder ben, maar anders dan anderen. Niet dat ik beter ben, al vind ik zelf van wel. Ik zou een nobel prijs moeten krijgen en een smak geld / subsidie, om mijn briljante plannen ten uitvoer te doen brengen. Want er zitten ware pareltjes tussen, maar allemaal in mijn hoofd.
Ik krijg dat maar niet op papier. Dat hoeft ook niet, maar is wel wat deze wereld verlangt, of verwacht. Nicola Tesla was ook zo'n iemand. Maakte al zijn uitvindingen eerst in zijn hoofd (niet dat het daar werkelijk gebeurd, dat denkt men nog vandaag de dag; het gebeurd in the higher mind, 2e kosmische ring, in het astrale, wat weet jij?) Maar daardoor staat er bijna niks op papier, geen bouwtekeningen, geen berekeningen, geen schema's, niks. En zo zijn veel van zijn ideeën mee het graf in gegaan. Zonde!
Ik heb ook het idee dat mijn idejen (eigeluk veel logiser, toch?) te ver in tijd vooruit zijn, en dat ik het dus moet opschrijven ofzo, zodat wanneer het dan wel tijd is, die edejen eindeluk werkelijkheid kunnen worden. Sorry hoor, maar dit moet even tussendoor. Wat een super onlogische spelling hanteren wij toch: werkelijkheid? Wer - ja, dat klopt. -ke- uh, nee, want je zegt kuh, niet ke- als in ken. Komt nog bij dat de afspraak eigenlijk is, dat een klinker aan het eind van een lettergreep of woord anders klinkt (open of lang): -ke- zou dan uitgesproken worden als-kee-. En dan -lijkheid? Wat de fuk? Dus lijk - heid, en niet lijk-hijd, of leik-heid. Om nog maar te zwijgen over die -d op het eint! Wer-kuh-leik-heit!
Mijn grafschrift luidt niet voor niks heel deprimerend (met een soort morbide zwartgallig doch erg-tevreden-over-zichzelf lachje naderhand): Hij werd door weinige begrepen, en zij die hem begrepen waren het vaak niet met hem eens. Ik ken zo weinig mensen die op mijn manier denken. Vroeger zei ik nivo, maar dat vind men te arrogant. Dus mijn manier van denken schijnt vrij uniek te zijn. Toch zijn er velen die soortgelijk denken. Wij vormen echter zo'n uitzondering dat we zelden of nooit gehoord worden. Vandaar mijn idee om een vereniging (association) op te richten om al die briljante figuren samen te vatten. Je hoeft zelf niet zo briljant te zijn om lid te worden, je kan ons ook gewoon steunen met je contributie, in letterlijke zin je steentje bijdragen (in de vorm van geld, omdat stenen als valuta enigszins uit de mode zijn.
Maar nu ben je al weer een hoop aan het uitleggen, tijd verspillen en heb je nog niks gezegd over die briljante uitvinden! Nee, ei, dat zeg ik toch: die zittuh in muh hooft!
paar maanden later
Zo kwam ik op het idee om een web-, blog- of facebook-pagina te maken met de naam nu ik er nog ben en otmoette ik Hansine. Ze is inmiddels overleden, kan haar niets meer vragen, en dat wou ik juist voor zijn. Dat ik jullie in levende lijve kan vertellen over hoe mijn leven was, hoe het was om mijn leven te lijden. Niet dat ik zo bijzonder ben, maar anders dan anderen. Niet dat ik beter ben, al vind ik zelf van wel. Ik zou een nobel prijs moeten krijgen en een smak geld / subsidie, om mijn briljante plannen ten uitvoer te doen brengen. Want er zitten ware pareltjes tussen, maar allemaal in mijn hoofd.
Ik krijg dat maar niet op papier. Dat hoeft ook niet, maar is wel wat deze wereld verlangt, of verwacht. Nicola Tesla was ook zo'n iemand. Maakte al zijn uitvindingen eerst in zijn hoofd (niet dat het daar werkelijk gebeurd, dat denkt men nog vandaag de dag; het gebeurd in the higher mind, 2e kosmische ring, in het astrale, wat weet jij?) Maar daardoor staat er bijna niks op papier, geen bouwtekeningen, geen berekeningen, geen schema's, niks. En zo zijn veel van zijn ideeën mee het graf in gegaan. Zonde!
Ik heb ook het idee dat mijn idejen (eigeluk veel logiser, toch?) te ver in tijd vooruit zijn, en dat ik het dus moet opschrijven ofzo, zodat wanneer het dan wel tijd is, die edejen eindeluk werkelijkheid kunnen worden. Sorry hoor, maar dit moet even tussendoor. Wat een super onlogische spelling hanteren wij toch: werkelijkheid? Wer - ja, dat klopt. -ke- uh, nee, want je zegt kuh, niet ke- als in ken. Komt nog bij dat de afspraak eigenlijk is, dat een klinker aan het eind van een lettergreep of woord anders klinkt (open of lang): -ke- zou dan uitgesproken worden als-kee-. En dan -lijkheid? Wat de fuk? Dus lijk - heid, en niet lijk-hijd, of leik-heid. Om nog maar te zwijgen over die -d op het eint! Wer-kuh-leik-heit!
Mijn grafschrift luidt niet voor niks heel deprimerend (met een soort morbide zwartgallig doch erg-tevreden-over-zichzelf lachje naderhand): Hij werd door weinige begrepen, en zij die hem begrepen waren het vaak niet met hem eens. Ik ken zo weinig mensen die op mijn manier denken. Vroeger zei ik nivo, maar dat vind men te arrogant. Dus mijn manier van denken schijnt vrij uniek te zijn. Toch zijn er velen die soortgelijk denken. Wij vormen echter zo'n uitzondering dat we zelden of nooit gehoord worden. Vandaar mijn idee om een vereniging (association) op te richten om al die briljante figuren samen te vatten. Je hoeft zelf niet zo briljant te zijn om lid te worden, je kan ons ook gewoon steunen met je contributie, in letterlijke zin je steentje bijdragen (in de vorm van geld, omdat stenen als valuta enigszins uit de mode zijn.
paar maanden later
Comments
Post a Comment