nou nog één dan
Omdat ik het niet kan laten. Alhoewel... Ik weet het ook niet joh. Soms doe ik een uitspraak, en dan later kom ik daar weer op terug. Alles veranderd ook zo snel. Of is dit maar schijn? Ook dat weet ik niet. Lang leefde ik in de veronderstelling dat ik juist heel goed wist hoe alles in elkaar zit, of zat, want hoe het in elkaar zat dat wist ik wel, maar wat er ging komen, daar deed ik dus uitspraken over, want ik vond mezelf heel wijs en had bijzondere gaves waardoor ik kon voorspellen enzo.
Nou is daar nog niet zo veel in veranderd. Ik kan nog steeds dingen waarvan andere soms versteld staan. Dat vind mijn ego prachtig en loopt er graag mee te koop. Maar ik heb nu ook al jaren van training en onderzoek achter de rug, waar ik er achter kwam dat ik niet het ego ben, niet het lichaam, niet de persoon, misschien zelfs wel geen mens. En ook dat laatste is natuurlijk weer iets waar ik heerlijk mee kon pochen, opscheppen, mensen tegen me in het harnas jagen, ze belachelijk maken, nietig of waardeloos, stom achterlijk debiel, of in ieder geval minder dan IK! Want ik ben zo bijzonder, belangrijk, super intelligent, hoogbegaafd zelfs. Oh mijn God, hahahaha.
Nee, om eerlijk toe te geven, ook ik weet het niet meer. Nou ja, ook, ik weet niet hoe dit bij jullie is. Ook dat weet ik niet meer. Althans ik ga er niet meer zo klakkeloos van uit. Voorheen was het voor mij de gewoonste zaak om iets beter te weten over jou dan jij zelf. En nog steeds is dat stemmetje, die overtuiging er nog, ergens. De grote verandering is dat ik zo enorm aan alles ben gaan twijfelen toen mijn dromen in duigen vielen. Zo lang had ik uitgekeken naar verandering in mijn leven. Al weer 11 jaar woonde ik in de Bonnefanten, en daarvoor 13 jaar op de Prent. Ik was redelijk honkvast zou je kunnen zeggen.
In relaties was ik wat labieler, 5 of 6 jaar was het langste zo ongeveer. En één dag het kortst. Een blauwtje! Ik liep weer eens met mijn hoofd in de wolken en had in mijn fantasie wereld al van alles en nog wat met haar beleefd. Is dat dan wat ik al die jaren deed? Dromen? Geloven in mijn eigen fantasie? De film The Matrix had me behoorlijk aan denken gezet. Het sloot mooi aan bij een filosofie die ik destijds had, en nog steeds hoor ik de vergelijking met een videogame of toneelstuk nog regelmatig. Het leven is een poppenkast, heb ik zelf van gemaakt. Wij zien alleen Jan Klaassen en Katrijn. En we weten ook heus wel dat die poppen niet echt zijn. Daar zit een hand in, of twee. Van de poppenspeler(s). En toch kunnen we die niet zien. We zien alleen de poppenkast karakters.
Zo weten we ook wel dat een mens een ziel heeft, en een geest, of hoe je dat ook wil noemen. En dat wanneer je dood gaat er iets met die ziel of geest gebeurd. De één zegt "naar de hemel", de ander "het vagevuur". Of reïnkanarie (tis geel, vliegt tegen de muur, valt dood neer en vliegt daarna vrolijk weer verder) of dat het gewoon voorbij is en dat dit allemaal maar gewoon biologie is. Vroeger was ik er heilig van overtuigd dat ik precies wist hoe het allemaal zit. Inmiddels ben ik er achter dat ik toen nog helemaal geen sikkepit wist. Ik had een donkerbruin vermoeden, hooguit.
Nou komt dit ook omdat er momenteel zo ontzettend veel aan het licht komt (al zou je dat ook weer als een aanname kunnen zien). Door internet is er een wereld aan informatie open gegaan. En er is nog iets anders wezenlijks verandert. Ze noemen het 5D of 4th density, Nieuwe Aarde, New Age, Aquarius of ga zo maar door. Zo zou de eeuwwisseling een catastrofe kunnen worden, 9/11 het begin van het einde, dat duurde tot 2012, maar toen ook toen de wereld nog niet vergaan was, ging iedereen gewoon vrolijk door met hun leventje.
Voor mij liep dat ook zo ongeveer. Ik was overtuigd dat Nostradamus gelijk ging krijgen, en daarna de Maya's. Sterker nog, ik hoopte er op, want zou alles eindelijk drastisch gaan veranderen, en dat was nodig ook, want dit kon zo toch niet langer. Het milieu naar de klote, de aarde verpest, oerwouden gekapt, uitsterving, global warming, economische crisis en nu zijn we massaal bang aan het worden voor AI, Artificial Intelligence, Kunstmatige Intelligentie, oftewel robots, of androids (half mens, half machine). Zo is er steeds weer een nog grotere dreiging. Aliens komen ook nog aan de orde, er staat ons een invasie te wachten volgens Hollywood. Maar wat nou als die wezens veel slimmer zijn dan wij, en ons juist komen helpen, of zoals je nu steeds vaker hoort: ons altijd al hebben geholpen, soms van de regen in de drup.
Wat we op school leerde tijdens aardrijkskunde en geschiedenis, blijkt op een hoop giswerk gebaseerd te zijn, een potje aannames die feiten werden omdat niemand met betere ideeën kwam. De kwantum mechanica zet de wereld op z'n kop, althans de wetenschappelijke wereld, want onder esoteristen als mediums, heksen en mystici was dit allemaal allang bekend. Wetenschappers zijn meestal de laatste die iets ontdekken (zo hè hè, heb je em door) en roepen dan EUREKA alsof ze iets nieuws ontdekt hebben. Maar goed, daarom heet het ook esoterie (voor ingewijden, dus niet voor iedereen). Ik rekende mij zelf tot dat clubje uitzonderingen. Het clubje dat dingen wist, begreep en doorhad ver voordat de massa up-to-date was.
Maar nu, geen idee. Ik weet steeds minder. Kom erachter dat ik meer niet weet dan wel. Er is zo veel te weten, waarom zou ik dat eigenlijk allemaal willen bevatten? Gewoon lekker ploeteren zoals iedereen. Al zou ik het wel heerlijk vinden als ik straks weer mijn eigen plekkie heb, vanwaar ik kan opereren. Maar ook dat is erg onzeker op het moment. Heb het op zo veel manieren en op zo veel plaatsen gezocht en geprobeerd. En niet gevonden. Mijn utopia bestaat wellicht helemaal niet. Of ik ga het nog vinden, want het zelf oprichten heb ik voor nu wel even opgegeven. Eerst maar eens een uitkering, schulden aflossen en nieuwe woonplek vinden. Dan zien we wel weer verder.
Oh ja, voor ik het vergeet, ik heb mijn blog nu als één verhaal aan elkaar gekoppeld. Aan het eind (soms op een andere plek) staat telkens een link (in het oranje) naar het volgende bericht. Zo kan je lekker doorlezen. Wat ik graag van jullie wil horen is hoe dat leest. Hoe lang deed je er over? Is het één verhaal? Mis je nog wat? Lijkt het of er gaten vallen? Wat zou je graag willen horen of zien? Waar zou je meer over willen weten? Laat het me weten, via Facebook, messenger of whatsapp, of onderaan een bericht (moet je wel een gmail account voor hebben en ingelogd zijn) Ik hoor het graag. Vond het superleuk of voor jullie hier over te schrijven. Heb toffe reacties gehad tot nu toe (leest makkelijk, je kan leuk schrijven) en zo graag ook wat inhoudelijke reacties willen, of opbouwende kritiek.
Hier de link naar het begin van dit verhaal: in den beginne...
Komende week ga ik de poppenkast weer in. Dinsdag heb ik een gesprek met een consulent in Rotterdam die me gaat helpen een legale dakloze te zijn. Dan moet ik waarschijnlijk een aantal weken in dakloze centra gaan overnachten, om te bewijzen dat ik echt dakloos ben, en niet stiekem bij mijn vriendin, in een vakantiehuisje of op Aruba woon. Wat een belachelijk kutsysteem. En dan te bedenken dat dit met bijvoorbeeld zoiets simpels als een basisinkomen opgelost zou kunnen worden. Maar goed, anders zou het ook geen poppenkast zijn, en misschien wel geen zak aan, hahaha. Dag rakkers van me. Deze vuist op deze vuist. En zo klimmen we naar boven...
Joepie de poepie
Nou is daar nog niet zo veel in veranderd. Ik kan nog steeds dingen waarvan andere soms versteld staan. Dat vind mijn ego prachtig en loopt er graag mee te koop. Maar ik heb nu ook al jaren van training en onderzoek achter de rug, waar ik er achter kwam dat ik niet het ego ben, niet het lichaam, niet de persoon, misschien zelfs wel geen mens. En ook dat laatste is natuurlijk weer iets waar ik heerlijk mee kon pochen, opscheppen, mensen tegen me in het harnas jagen, ze belachelijk maken, nietig of waardeloos, stom achterlijk debiel, of in ieder geval minder dan IK! Want ik ben zo bijzonder, belangrijk, super intelligent, hoogbegaafd zelfs. Oh mijn God, hahahaha.
Nee, om eerlijk toe te geven, ook ik weet het niet meer. Nou ja, ook, ik weet niet hoe dit bij jullie is. Ook dat weet ik niet meer. Althans ik ga er niet meer zo klakkeloos van uit. Voorheen was het voor mij de gewoonste zaak om iets beter te weten over jou dan jij zelf. En nog steeds is dat stemmetje, die overtuiging er nog, ergens. De grote verandering is dat ik zo enorm aan alles ben gaan twijfelen toen mijn dromen in duigen vielen. Zo lang had ik uitgekeken naar verandering in mijn leven. Al weer 11 jaar woonde ik in de Bonnefanten, en daarvoor 13 jaar op de Prent. Ik was redelijk honkvast zou je kunnen zeggen.
Zo weten we ook wel dat een mens een ziel heeft, en een geest, of hoe je dat ook wil noemen. En dat wanneer je dood gaat er iets met die ziel of geest gebeurd. De één zegt "naar de hemel", de ander "het vagevuur". Of reïnkanarie (tis geel, vliegt tegen de muur, valt dood neer en vliegt daarna vrolijk weer verder) of dat het gewoon voorbij is en dat dit allemaal maar gewoon biologie is. Vroeger was ik er heilig van overtuigd dat ik precies wist hoe het allemaal zit. Inmiddels ben ik er achter dat ik toen nog helemaal geen sikkepit wist. Ik had een donkerbruin vermoeden, hooguit.
Nou komt dit ook omdat er momenteel zo ontzettend veel aan het licht komt (al zou je dat ook weer als een aanname kunnen zien). Door internet is er een wereld aan informatie open gegaan. En er is nog iets anders wezenlijks verandert. Ze noemen het 5D of 4th density, Nieuwe Aarde, New Age, Aquarius of ga zo maar door. Zo zou de eeuwwisseling een catastrofe kunnen worden, 9/11 het begin van het einde, dat duurde tot 2012, maar toen ook toen de wereld nog niet vergaan was, ging iedereen gewoon vrolijk door met hun leventje.
Voor mij liep dat ook zo ongeveer. Ik was overtuigd dat Nostradamus gelijk ging krijgen, en daarna de Maya's. Sterker nog, ik hoopte er op, want zou alles eindelijk drastisch gaan veranderen, en dat was nodig ook, want dit kon zo toch niet langer. Het milieu naar de klote, de aarde verpest, oerwouden gekapt, uitsterving, global warming, economische crisis en nu zijn we massaal bang aan het worden voor AI, Artificial Intelligence, Kunstmatige Intelligentie, oftewel robots, of androids (half mens, half machine). Zo is er steeds weer een nog grotere dreiging. Aliens komen ook nog aan de orde, er staat ons een invasie te wachten volgens Hollywood. Maar wat nou als die wezens veel slimmer zijn dan wij, en ons juist komen helpen, of zoals je nu steeds vaker hoort: ons altijd al hebben geholpen, soms van de regen in de drup.
Wat we op school leerde tijdens aardrijkskunde en geschiedenis, blijkt op een hoop giswerk gebaseerd te zijn, een potje aannames die feiten werden omdat niemand met betere ideeën kwam. De kwantum mechanica zet de wereld op z'n kop, althans de wetenschappelijke wereld, want onder esoteristen als mediums, heksen en mystici was dit allemaal allang bekend. Wetenschappers zijn meestal de laatste die iets ontdekken (zo hè hè, heb je em door) en roepen dan EUREKA alsof ze iets nieuws ontdekt hebben. Maar goed, daarom heet het ook esoterie (voor ingewijden, dus niet voor iedereen). Ik rekende mij zelf tot dat clubje uitzonderingen. Het clubje dat dingen wist, begreep en doorhad ver voordat de massa up-to-date was.
Maar nu, geen idee. Ik weet steeds minder. Kom erachter dat ik meer niet weet dan wel. Er is zo veel te weten, waarom zou ik dat eigenlijk allemaal willen bevatten? Gewoon lekker ploeteren zoals iedereen. Al zou ik het wel heerlijk vinden als ik straks weer mijn eigen plekkie heb, vanwaar ik kan opereren. Maar ook dat is erg onzeker op het moment. Heb het op zo veel manieren en op zo veel plaatsen gezocht en geprobeerd. En niet gevonden. Mijn utopia bestaat wellicht helemaal niet. Of ik ga het nog vinden, want het zelf oprichten heb ik voor nu wel even opgegeven. Eerst maar eens een uitkering, schulden aflossen en nieuwe woonplek vinden. Dan zien we wel weer verder.
Oh ja, voor ik het vergeet, ik heb mijn blog nu als één verhaal aan elkaar gekoppeld. Aan het eind (soms op een andere plek) staat telkens een link (in het oranje) naar het volgende bericht. Zo kan je lekker doorlezen. Wat ik graag van jullie wil horen is hoe dat leest. Hoe lang deed je er over? Is het één verhaal? Mis je nog wat? Lijkt het of er gaten vallen? Wat zou je graag willen horen of zien? Waar zou je meer over willen weten? Laat het me weten, via Facebook, messenger of whatsapp, of onderaan een bericht (moet je wel een gmail account voor hebben en ingelogd zijn) Ik hoor het graag. Vond het superleuk of voor jullie hier over te schrijven. Heb toffe reacties gehad tot nu toe (leest makkelijk, je kan leuk schrijven) en zo graag ook wat inhoudelijke reacties willen, of opbouwende kritiek.
Hier de link naar het begin van dit verhaal: in den beginne...
Komende week ga ik de poppenkast weer in. Dinsdag heb ik een gesprek met een consulent in Rotterdam die me gaat helpen een legale dakloze te zijn. Dan moet ik waarschijnlijk een aantal weken in dakloze centra gaan overnachten, om te bewijzen dat ik echt dakloos ben, en niet stiekem bij mijn vriendin, in een vakantiehuisje of op Aruba woon. Wat een belachelijk kutsysteem. En dan te bedenken dat dit met bijvoorbeeld zoiets simpels als een basisinkomen opgelost zou kunnen worden. Maar goed, anders zou het ook geen poppenkast zijn, en misschien wel geen zak aan, hahaha. Dag rakkers van me. Deze vuist op deze vuist. En zo klimmen we naar boven...
Joepie de poepie
Comments
Post a Comment