Mijn handen jeuken!

Was dit weekend even in Ecodorp Bergen, maar daar leek het totaal uitgestorven. In de yurt was een plantenmedicijn ritueel in voorbereiding; had bijna spontaan meegedaan. Maar zoiets vraagt toch wel wat voorbereiding, werd mij achteraf verteld, nadat ik zelf al besloten had dat dit niet het moment was. Had nog wel aangeboden te assisteren als space holder, maar ook dat was iets te spontaan.

Het verbaasde me dat het daar zo desolaat was (Barbara's omschrijving). Ik had een levendige gemeenschap verwacht, bruisend van activiteit, maar had de uitnodiging verkeerd begrepen. De bijeenkomst dit weekend was georganiseerd door een splintergroep. Althans, ik denk dat het een afsplitsing is, kon dat niet opmaken uit de verschillende standpunten.

Alleen de workshop met paarden was bij het ecodorp (in het bunkerland), de rest van de workshops en de potluck was in het door HOD beheerde gebouw met de prachtige naam: het Ubuntu Paleis. Een voormalig overheidsgebouw dat als AZC gebruikt was, en naar zeggen binnenkort weer 🤔

Soms staan dat soort panden jarenlang leeg, dus als bewoner ben je eigenlijk meer een soort onbetaalde bewaker, waar je dan ook nog eens zelf voor moet betalen. Rare regeling eigenlijk. Dan klinkt kraken toch veel leuker!

Ecodorp Bergen, een terrein van 15 ha groot, zou volgens het plan ruimte kunnen bieden aan ongeveer 80 bewoners, van alle leeftijden. Nou ik zag daar bar weinig van. Ik heb welgeteld 2 bewoonde huizen gezien, een centraal verzamelgebouw, een tinyhouse voor de loods die als werkruimte wordt gebruikt, daarnaast een stro&leem huis dat nooit bewoonbaar is gemaakt (het was bijna klaar, en staat nu te vervallen), een piepkleine pipowagen en nog wat gebouwen in de verte waarvan ik niet kon zien of dat bewoond werd.

Maar zeker geen 80 man, eerder een handjevol, verstopt, ergens. Zo jammer om dit zo te zien. Ik zag er echt enorm veel potentie in toen ik er voor het eerst van hoorde. En nu nog steeds, terwijl ik daar liep, kreeg ik allemaal idejen. Een tinyhouse dorp - binnen het dorp - zou zo geregeld zijn. Talloze mensen die nu op een wachtlijst staan. Nergens voor nodig dus. Ruimte zat!

Het zal wel weer tegengehouden worden, door de gemeente, de provincie, de overheid, of een bullebak van een alfa die het sociocratische systeem misbruikt. Wie zal het zeggen. De mensen daar dekken zichzelf in, uiteraard. Beschermen wat je hebt, en het daardoor uiteindelijk kwijt raken. Moeilijk, en vooral ook pijnlijk om dit te zien. Mijn handen jeuken!

En het begon allemaal zo mooi! Kijk maar eens naar dit Youtube filmpje Het enthousiasme spat er van af. Maar dat was bijna zes jaar geleden. Wat is daar nu nog van over? Ik had het graag gezien! En ga ook zeker nog een keer terug voor zo'n meewerkdag of weekend. Want ik kan bijna niet geloven dat er van al die plannen helemaal niks meer over is.

Toch houd ik de moed er in. De workshops in het Ubuntu Paleis waren super tof. Zaterdag een klankbeleving en daarna zelf lekker trommelen en dansen. Zo'n muziek kamer wens ik ook voor de gemeenschap waar ik naar uitzie. Zij hadden in het midden matrasjes liggen, waar je op kon chillen, en langs de kant allerlei instrumenten. En smiddags was ook al zo knis tijdens het potluck diner in Yvon haar 'woning'. Snap niet waarom iedereen nou zo nodig zijn eigen keuken en woonkamer moet hebben. Samen delen is toch veel gezelliger!?

Zondag waren we te laat voor de paarden workshop. Maar we hebben wel lekker effe kunnen uitwaaien op het bunkerland. Bijzonder woeste plek. Prachtig om daar je paarden te hebben. Ik had ook nog even m'n drum opgehaald die ik uitgeleend had voor de ceremonie de avond ervoor, maar kreeg niet echt contact met de mensen die ik tegenkwam. Zaten nog in hun eigen ayahuasca wereldje ofzo, hahaha.

Smiddags was er om ongeveer 2 uur een workshop van Imke. We zaten te chillen in de muziekkamer en omdat een aantal wat later waren, was Bryona al heerlijk aan het spelen met van alles en nog wat. Zij mocht dan ook ceremonieel openen met een muziekje op de xyl-ufo (zo'n metalen platte bol met gleufjes er in) Heerlijk hoe een kind van 6 gewoon lekker zichzelf is. Daarna zouden we het gebouw gaan verkennen middels 'silly walks' (á la Monty Python), maar kwamen niet verder dan de gang.

Daar speelde we een soort geïmproviseerd toneelspel, zonder script, zonder doel, maar met 2 regels: het mocht vooral heel silly zijn, en zonder praten met woorden. Geluiden maken, brabbel taal, mime of mimiek was gewenst, en dat hebben we dan ook uitvoerig gedaan. Super komisch en zeer bevrijdend om te doen. Grote mensen spelen te weinig, maar dit keer was de jongste te serieus. Ze vond mamma maar raar doen, en vluchtte naar de keuken aan het einde van de gang. Tot ze terug kwam uiteraard, want het was toch wel heel leuk wat we aan het doen waren (nadat mamma had uitgelegd wat we aan het doen waren).

Hoeveel lol kan je hebben met wat oude binnenbanden, een rol wegwerp zakjes en wat kranten. We hebben zeker een uur of anderhalf gespeeld en voelde ons daarna warm, bevrijd, verbonden, tevreden, stil, dankbaar, ontvangend en voldaan. Ook de juf was content en na de pauze zouden we met het volgende onderdeel verder gaan. Daar kwam het echter bijna niet van. De helft ging weg; andere afspraken of vonden het wel goed zo. Ik bleef nog hangen en sprak met Imke nog wat over de Longcount kalender. De overgeblevene zaten ieder een collage te maken van knipsels uit oude Happiness tijdschriften.

Tijd om dag te zeggen, en dit alles te laten bezinken... tot dit schrijfsel. Ik zou er zo gaan wonen, maar ook weer niet. Bergen (bij Alkmaar) is een eind weg van waar ik zou willen zijn. Maar wie weet is het gewoon een tussenstap. Kan het eens vragen. Voorstel ligt er nu om mijn verjaardagsweekend daar te organiseren, in samenwerking met... Tja, tis naar Epe ook anderhalf uur rijden. Alleen het bos in Epe is wel prachtig, misschien ligt er zelfs sneeuw dan eind februari. Ach, we zullen zien wat er zich ontwikkelt. Dit is het idee dat ik heb: www.facebook.com/Abrahman

blijven proberen