van boosheid naar broosheid
Gister kwam er een bericht voorbij van Ecodorp Allemansland, waar ze een oproep deden aan al die geïnteresseerden, of ze even 1500 euro wilden ophoesten als ze serieus waren over het daar-komen-wonen. "En groot gelijk hebben ze", dacht ik, want zelf word ik ook gek van al die lui die het één zeggen en het ander doen.
Mensen willen van alles. Althans, dat beweren ze. Ik ook. Zo vaak! "Ik ga ... bla bla bla". Grootse plannen! Of loze beloftes? Een vriend zei ooit: "Vertel me er maar over, als je het gedaan hebt" en groot gelijk had ie. Want ik ga nog steeds van alles, maar voorlopig doe ik geen ene fuck. Althans.... zo lijkt het dan.... soms....
In mijn hoofd - in mijn denken of fantasie, zo je wilt - ben ik met van alles en nog wat bezig. Een stichting die lege panden huurt of uiteindelijk koopt. Een vereniging die van die panden gebruik maakt om mensen in te huisvesten, zij het als dynamische woning of als flexwerkplek. Een nieuwe vorm van Centraal Wonen - het financiële fundament staat dan al - waar geëxperimenteerd kan worden met tijdelijk wonen (minimaal 2, maximaal 18 maanden). En allerlei andere projecten in binnenland en uitbreidingen in het buitenland. In mijn dromen bestaat het allemaal al.
Maar de realiteit slaat je soms keihard om de oren, schud je wakker en zet je weer met beide benen in de 3D matrix. Zo van, kijk hier nog eens naar. Ben je d'r echt klaar mee? Zo ook bij deze vrouw. Die zo maar ineens geen Nederlander meer was. Volgens de wet kon dat gewoon zo maar, en dus deed Gemeente Amstelveen dat ook zo maar. Om krankjorum van te worden. Of juist niet.... Ze lost het prachtig op.... met een boek ... net als ik.... (ahum)
Tja, dat boek. Dat boek werd een blog. Dit blog. En dat blog werden facebook filmpjes. Maandenlang was ik bijna dagelijks live op FB en vertelde mijn verhaal. Telkens vanuit een andere invalshoek. Soms wel een uur lang. Maar ook dat was weer niet goed genoeg. Het moest professioneler, doelgerichter, beter op mijn publiek afgestemd, en mijn publiek zou me gaan helpen, door actief te participeren, hahaha! Jaren geleden walgde ik nog zo van die woorden, en nu verwachtte ik exact hetzelfde resultaat: betrokkenheid.
Maar dat ontstaat niet door daar heel veel druk op uit te oefenen, of anderen op slinkse wijze te lokken of er in te luizen. Dat werkt niet meer. Stevig in de 4D matrix verankert, kijk je heel anders naar dit soort dingen. Het is geen probleem meer, maar een uitdaging, een uitnodiging om het anders te doen of zien. Of zelfs dat niet, want als je realiseert dat je dit zelf gemanifesteerd hebt, bestaan er helemaal geen problemen! Dan is alles onder controle, juist omdat je die controle of de behoefte daar aan hebt losgelaten. En bent gaan vertrouwen. Op je hoger Zelf, je intuïtie, God, of hoe je het ook wil noemen. Alles is er dan al. En hoef je nergens meer naar toe. De toekomst is nu. En in dat NU is alles perfect, precies zoals het moest zijn, voor jou, voor nu, want alles verandert, continue...
Hoe ik dat doe? Hoe ik daar mee om ga? Zou toch mooi zijn als ik daar instructie videos voor had ofzo. Helder, kort, to the point, in hapklare brokken. Maar zo werkt het niet bij Jeroentje. Die neemt nog steeds (bijna) dagelijks filmpjes op, en vertelt op zijn eigen unieke chaotische manier zijn verhaal. En daar zullen jullie het voorlopig mee moeten doen. Totdat hij al die stoute plannen gaat uitvoeren, en je eigenlijk alleen maar zijn voetsporen hoeft na te volgen. Simpel, toch!?
www.facebook.com/welthuislive
en we zijn weer terug bij af
Mensen willen van alles. Althans, dat beweren ze. Ik ook. Zo vaak! "Ik ga ... bla bla bla". Grootse plannen! Of loze beloftes? Een vriend zei ooit: "Vertel me er maar over, als je het gedaan hebt" en groot gelijk had ie. Want ik ga nog steeds van alles, maar voorlopig doe ik geen ene fuck. Althans.... zo lijkt het dan.... soms....
In mijn hoofd - in mijn denken of fantasie, zo je wilt - ben ik met van alles en nog wat bezig. Een stichting die lege panden huurt of uiteindelijk koopt. Een vereniging die van die panden gebruik maakt om mensen in te huisvesten, zij het als dynamische woning of als flexwerkplek. Een nieuwe vorm van Centraal Wonen - het financiële fundament staat dan al - waar geëxperimenteerd kan worden met tijdelijk wonen (minimaal 2, maximaal 18 maanden). En allerlei andere projecten in binnenland en uitbreidingen in het buitenland. In mijn dromen bestaat het allemaal al.
Maar de realiteit slaat je soms keihard om de oren, schud je wakker en zet je weer met beide benen in de 3D matrix. Zo van, kijk hier nog eens naar. Ben je d'r echt klaar mee? Zo ook bij deze vrouw. Die zo maar ineens geen Nederlander meer was. Volgens de wet kon dat gewoon zo maar, en dus deed Gemeente Amstelveen dat ook zo maar. Om krankjorum van te worden. Of juist niet.... Ze lost het prachtig op.... met een boek ... net als ik.... (ahum)
Tja, dat boek. Dat boek werd een blog. Dit blog. En dat blog werden facebook filmpjes. Maandenlang was ik bijna dagelijks live op FB en vertelde mijn verhaal. Telkens vanuit een andere invalshoek. Soms wel een uur lang. Maar ook dat was weer niet goed genoeg. Het moest professioneler, doelgerichter, beter op mijn publiek afgestemd, en mijn publiek zou me gaan helpen, door actief te participeren, hahaha! Jaren geleden walgde ik nog zo van die woorden, en nu verwachtte ik exact hetzelfde resultaat: betrokkenheid.
Maar dat ontstaat niet door daar heel veel druk op uit te oefenen, of anderen op slinkse wijze te lokken of er in te luizen. Dat werkt niet meer. Stevig in de 4D matrix verankert, kijk je heel anders naar dit soort dingen. Het is geen probleem meer, maar een uitdaging, een uitnodiging om het anders te doen of zien. Of zelfs dat niet, want als je realiseert dat je dit zelf gemanifesteerd hebt, bestaan er helemaal geen problemen! Dan is alles onder controle, juist omdat je die controle of de behoefte daar aan hebt losgelaten. En bent gaan vertrouwen. Op je hoger Zelf, je intuïtie, God, of hoe je het ook wil noemen. Alles is er dan al. En hoef je nergens meer naar toe. De toekomst is nu. En in dat NU is alles perfect, precies zoals het moest zijn, voor jou, voor nu, want alles verandert, continue...
Hoe ik dat doe? Hoe ik daar mee om ga? Zou toch mooi zijn als ik daar instructie videos voor had ofzo. Helder, kort, to the point, in hapklare brokken. Maar zo werkt het niet bij Jeroentje. Die neemt nog steeds (bijna) dagelijks filmpjes op, en vertelt op zijn eigen unieke chaotische manier zijn verhaal. En daar zullen jullie het voorlopig mee moeten doen. Totdat hij al die stoute plannen gaat uitvoeren, en je eigenlijk alleen maar zijn voetsporen hoeft na te volgen. Simpel, toch!?
www.facebook.com/welthuislive
en we zijn weer terug bij af
Comments
Post a Comment