Come in Unity - vervolg
Was eigenlijk van plan om smiddags verder te gaan schrijven. Was midden in de nacht wakker geworden, klaar wakker, probeerde wel verder te slapen, maar de gedachten bleven maar stromen. Tja, en dan kan je er tegen blijven vechten, of zoals ik, er gewoon uit gaan, bakkie thee erbij en gaan schrijven. Die gedachten op papier zetten, of op een scherm, op een blog. Dat geeft rust, en ook onrust, of ongeduld, want schrijven gaat zo sloom. Tegen de tijd dat ik de eerste woorden heb getypt, ben ik in gedachte al tig alinea's verder, is het verhaal al bijna af. Toch heb ik geleerd geduldig door te tikken en zin voor zin te laten ontstaan. Ik kom daardoor in een soort flow, en voor ik het zelf door heb, staat daar ineens een compleet verhaal op mijn scherm. Nog even nalezen, wat kleine aanpassinkjes en op die prachtige oranje knop klikken: Publish
Over flow gesproken. Daar ging dus het hele weekend over: free flow, in de flow zijn, of zoals Imke het verwoordt: organisch organiseren. Donderdag was het nog een zooitje, vrijdag kwam het al meer samen, zaterdag stond het er, en de zondag ging als vanzelf. Wonderlijk hoe een groep vreemden (de meeste kende elkaar nog niet of nauwelijks) in zo'n kort tijdbestek zo nader tot elkaar kan komen. Heeft natuurlijk ook wel te maken met de hoeveelheid ervaring die hier bij elkaar kwam. Meer dan de helft had al eens vaker zoiets gedaan, tijdens een FlowTown, Rainbow Gathering, Tinc, drumcirkel, sharing circle, circling, groepsworkshop, man wat zijn er eigenlijk veel mogelijkheden om samen te komen tegenwoordig.
De week hiervoor had ik mezelf een spiritueel weekend kado gedaan. Een groep therapeuten komt ieder jaar samen in Winterswijk in groepsaccommodatie Eelink om een tiental deelnemers een heel weekend lang te verwennen met allerlei soorten sessies. Van te voren geef je aan wat je 1e, 2e, 3e, enz keus is en de organisatie gaat dan schuiven, knippen en plakken. Mijn zaterdag programma was erg bijzonder:
Smorgens een groepsessie. Ik dacht familieopstellingen te gaan meemaken, maar Wilma heeft haar eigen draai hieraan gegeven en werd het dus een coach-opstelling. Ik mocht als eerst en werd meteen in het diepe gegooid. En dat was maar goed ook, want anders was ik het allemaal weer vanuit m'n snappertje gaan doen. En nu snapte ik er geen snars van. Ik probeerde wel steeds de controle terug te pakken, maar Wilma is een kei in haar vak, en prikte door al mijn vluchtmechanismetjes heen. Ze wees me er op wat ik deed en nodigde me geduldig uit het eens anders te doen. Ik weet nog steeds niet wat we nou precies gedaan hebben en wat er is gebeurd, maar ik had 3 dagen nodig om bij te komen, en toen was het al weer donderdag en ik onderweg naar Alkmaar.
Na de groepssessie was er een korte pauze en kwam ik erachter dat de 3 individuele sessies die ik zou gaan ontvangen allemaal fysiek waren: lymfe drainage, voetreflex en cranio-sacraal. Oh wat een zaligheid was dat. Maria nam ruim de tijd om ieder lymfevaatje van top tot sleutelbeen te 'drainen'. Bijzonder rustgevend, viel een paar keer weg, en na afloop voelde heel mijn bovenlijf zó schoon. Apart gevoel. Alsof je zo van de lopende band komt, vers van de pers, kersvers, gloedje nieuw; heerlijk. De voetreflex van Carmen was ook al zo rustgevend, wat een verwennerij!
Saskia verbaasde me. Ik had nog nooit van Cranio Sacraal gehoord, ze legde het een beetje uit, maar ging vrij snel gewoon lekker aan de slag. Ze duwde een beetje hier en daar. Stelde allemaal niet zo veel voor. Althans, zo leek het. Het werkt op het bindweefsel, dus ik dacht "daar komt weer zo'n pijnlijke deep-tissue behandeling". Nou niks daar van. Heel geduldig en vakkundig duwde ze mijn lijf terug in zijn oorspronkelijke staat, en zonder dat ik doorhad wat er nou precies gebeurd was, had ik geen pijn in mijn rug meer, stonden mijn voeten recht vooruit (ik heb altijd O-benen gehad) en liep ik zo licht als een veertje. Amazing!
Hmm, ik was eigenlijk niet van plan om dat hele weekend nu hier te gaan bespreken. Was van plan de week na dat verwenweekend een uitgebreid verslag te schrijven, om ook de organisatie nog eens te bedanken met wat mooie inzichtelijke feedback. Maar daar is het dus niet van gekomen. En nu kan ik hier nog wel veel meer over zeggen, maar dan dwalen we wel heel ver af van het onderwerp: Ubuntu Free Flow - Come in Unity weekend, inclusief mijn 50e verjaardag.
Tja, ik kan wel een heel boek schrijven, zo mooi, zo leerzaam, zo veel gedaan, zo veel mooie mensen ontmoet, zo veel heerlijke momenten van even samen zijn, met iemand tijdens een sessie, met een groepje die iets aan het doen waren en ik aanhaakte, of als we smorgens na het ontbijt de sharing circle deden, om de dag door te nemen. Telkens komt die gedachte weer in me op, dat ik helder en overtuigend moet uitleggen dat Free Flow juist heerlijk is, als het vloeit. Ik wou een contrast schetsen van het weekend ervoor waar alles strak geregeld was, met het weekend erna. Maar eigenlijk is er weinig contrast. Hoewel de aanpak behoorlijk anders is, was het uitgangspunt hetzelfde: samen zijn!
Tijdens het verwenweekend waren er vaste tijden, maar zo vast waren die niet, het waren meer richttijden. De therapeuten deden hun best binnen de tijd te blijven, en omdat er rekening gehouden was met uitloop, liep alles heel soepeltjes. Net als tijdens ons Free Flow weekend, waar vrijdag uitgelegd werd wat ongeveer de bedoeling was, zaterdagochtend iedereen wist waar ie ongeveer aan toe was, en de rest van de dag heel organisch onderdeel voor onderdeel in elkaar overliep. Iets andere aanpak, zelfde resultaat.
Dus ik denk dat ik het voor hier maar bij laat. Beide weekenden waren voor mij een feestje. Uiteraard met de nodige uitdagingen hier en daar. Maar daarvoor zijn we mens (toch?) daarvoor zijn we op deze planeet. Om problemen te maken en oplossingen te vinden. Om verwachtingen te scheppen en teleurstelling te verwerken. Om de uitdagingen aan te gaan en achteraf te zien hoe mooi dat proces eigenlijk werkt. Dát het werkt! Of je nou iets helemaal dicht spijkert, met een strakke planning, of alle ruimte laat om dingen organisch te laten ontstaan. Je bent altijd jezelf, waar dan ook, overal, en met jezelf, met iedereen. Ook al denken wij anders. En daar zit dan ook het probleem: in het denken. Maar goed, dat is weer een heel ander verhaal.
Mijn moeder belde net, met uiteraard de vraag: hoe was het? Dus ik vroeg, wat wil je precies weten? Want als ik alles moet vertellen, dan ben ik nog wel effe bezig, hahaha. Zie dit blog, deel 2 is bijna klaar en nog heb ik weinig verteld over wat we nou precies gedaan hebben. Dat heeft ook niet zo veel zin, lijkt mij. Sommige dingen hebben zo met beleven te maken. En als je niet bij het weekend in Winterswijk was, dan kan ik mijn best doen die beleving te beschrijven, je met mijn mijn woorden mee te nemen op avontuur. Maar toch is dat niet hetzelfde, en zal jij toch je eigen conclusies trekken, wat ik zeg of hoe ik het ook zeg.
En zo ook met onze Free Flow weekenden, in het Ubuntu Paleis. Hahaha, alleen die naam al, zal bij een hoop mensen vraagtekens opleveren, of argwaan. Dat is nou eenmaal wat wij mensen doen: oordelen, voor(oordelen) of na, ver(oordelen) of dichtbij. En daarmee gaan we de waarlijke beleving uit de weg, dekken we ons in, beschermen we ons, maar waar tegen? Hoe meer ik me open stel, hoe mooier het leven wordt, hoe makkelijker alle pracht en praal voor iedereen beschikbaar ook mijn ziel mag bereiken.
Komende tijd zullen er nog meer van dit soort weekenden volgen. En als jij daar bij wilt zijn, of op de hoogte wil blijven, hebben we een Facebook groep gestart, waar we zullen aankondigen wat we ongeveer gaan doen en wanneer. Verder is het gewoon je spullen pakken - zoals wanneer je gaat kamperen - in de auto, trein of welk ander vervoermiddel te stappen, en je richting Alkmaar te begeven. Want daar zal het voorlopig gaan gebeuren, de Free Flow weekenden. Al bestaat er nu al het plan om het ook elders te organiseren. Mensen laten overnachten is hier vaak het probleem, omdat het dan al snel weer (een hoop) geld gaat kosten. En wat wij in Alkmaar organiseren is op donatiebasis, ook omdat we dat kunnen aanbieden. (Het is dus niet gratis, kost alleen geen honderden euro's)
Dat is het mooie aan het Ubuntu Paleis, en dat was ook het mooie aan het klooster in Bussum. Ruimte zat om grote groepen mensen tijdelijk te huisvesten. Ik leef nu (gedeeltelijk) het leven wat ik daar in het klooster ook hoopte te vinden. Alleen staan die twee werelden mijlen ver uit elkaar. Die Bentinho gemeenschap is een money making machine geworden, waar ze je meer dan 200 euro per nacht laten betalen voor een héél mager aangekleed kamertje, een gedeelde douche, wc en keuken, omdat je zogenaamd met verlichtenen mag samen zijn. Was een mooi sprookje, waar ik ook echt een tijdje in geloofde. Maar iedere gek z'n gebrek. Wellicht tot ziens bij onze volgende Ubuntu meeting, volledig op donatie basis ;] Aho!
paar maanden later
Over flow gesproken. Daar ging dus het hele weekend over: free flow, in de flow zijn, of zoals Imke het verwoordt: organisch organiseren. Donderdag was het nog een zooitje, vrijdag kwam het al meer samen, zaterdag stond het er, en de zondag ging als vanzelf. Wonderlijk hoe een groep vreemden (de meeste kende elkaar nog niet of nauwelijks) in zo'n kort tijdbestek zo nader tot elkaar kan komen. Heeft natuurlijk ook wel te maken met de hoeveelheid ervaring die hier bij elkaar kwam. Meer dan de helft had al eens vaker zoiets gedaan, tijdens een FlowTown, Rainbow Gathering, Tinc, drumcirkel, sharing circle, circling, groepsworkshop, man wat zijn er eigenlijk veel mogelijkheden om samen te komen tegenwoordig.
De week hiervoor had ik mezelf een spiritueel weekend kado gedaan. Een groep therapeuten komt ieder jaar samen in Winterswijk in groepsaccommodatie Eelink om een tiental deelnemers een heel weekend lang te verwennen met allerlei soorten sessies. Van te voren geef je aan wat je 1e, 2e, 3e, enz keus is en de organisatie gaat dan schuiven, knippen en plakken. Mijn zaterdag programma was erg bijzonder:
Smorgens een groepsessie. Ik dacht familieopstellingen te gaan meemaken, maar Wilma heeft haar eigen draai hieraan gegeven en werd het dus een coach-opstelling. Ik mocht als eerst en werd meteen in het diepe gegooid. En dat was maar goed ook, want anders was ik het allemaal weer vanuit m'n snappertje gaan doen. En nu snapte ik er geen snars van. Ik probeerde wel steeds de controle terug te pakken, maar Wilma is een kei in haar vak, en prikte door al mijn vluchtmechanismetjes heen. Ze wees me er op wat ik deed en nodigde me geduldig uit het eens anders te doen. Ik weet nog steeds niet wat we nou precies gedaan hebben en wat er is gebeurd, maar ik had 3 dagen nodig om bij te komen, en toen was het al weer donderdag en ik onderweg naar Alkmaar.
Na de groepssessie was er een korte pauze en kwam ik erachter dat de 3 individuele sessies die ik zou gaan ontvangen allemaal fysiek waren: lymfe drainage, voetreflex en cranio-sacraal. Oh wat een zaligheid was dat. Maria nam ruim de tijd om ieder lymfevaatje van top tot sleutelbeen te 'drainen'. Bijzonder rustgevend, viel een paar keer weg, en na afloop voelde heel mijn bovenlijf zó schoon. Apart gevoel. Alsof je zo van de lopende band komt, vers van de pers, kersvers, gloedje nieuw; heerlijk. De voetreflex van Carmen was ook al zo rustgevend, wat een verwennerij!
Saskia verbaasde me. Ik had nog nooit van Cranio Sacraal gehoord, ze legde het een beetje uit, maar ging vrij snel gewoon lekker aan de slag. Ze duwde een beetje hier en daar. Stelde allemaal niet zo veel voor. Althans, zo leek het. Het werkt op het bindweefsel, dus ik dacht "daar komt weer zo'n pijnlijke deep-tissue behandeling". Nou niks daar van. Heel geduldig en vakkundig duwde ze mijn lijf terug in zijn oorspronkelijke staat, en zonder dat ik doorhad wat er nou precies gebeurd was, had ik geen pijn in mijn rug meer, stonden mijn voeten recht vooruit (ik heb altijd O-benen gehad) en liep ik zo licht als een veertje. Amazing!
Hmm, ik was eigenlijk niet van plan om dat hele weekend nu hier te gaan bespreken. Was van plan de week na dat verwenweekend een uitgebreid verslag te schrijven, om ook de organisatie nog eens te bedanken met wat mooie inzichtelijke feedback. Maar daar is het dus niet van gekomen. En nu kan ik hier nog wel veel meer over zeggen, maar dan dwalen we wel heel ver af van het onderwerp: Ubuntu Free Flow - Come in Unity weekend, inclusief mijn 50e verjaardag.
Tja, ik kan wel een heel boek schrijven, zo mooi, zo leerzaam, zo veel gedaan, zo veel mooie mensen ontmoet, zo veel heerlijke momenten van even samen zijn, met iemand tijdens een sessie, met een groepje die iets aan het doen waren en ik aanhaakte, of als we smorgens na het ontbijt de sharing circle deden, om de dag door te nemen. Telkens komt die gedachte weer in me op, dat ik helder en overtuigend moet uitleggen dat Free Flow juist heerlijk is, als het vloeit. Ik wou een contrast schetsen van het weekend ervoor waar alles strak geregeld was, met het weekend erna. Maar eigenlijk is er weinig contrast. Hoewel de aanpak behoorlijk anders is, was het uitgangspunt hetzelfde: samen zijn!
Tijdens het verwenweekend waren er vaste tijden, maar zo vast waren die niet, het waren meer richttijden. De therapeuten deden hun best binnen de tijd te blijven, en omdat er rekening gehouden was met uitloop, liep alles heel soepeltjes. Net als tijdens ons Free Flow weekend, waar vrijdag uitgelegd werd wat ongeveer de bedoeling was, zaterdagochtend iedereen wist waar ie ongeveer aan toe was, en de rest van de dag heel organisch onderdeel voor onderdeel in elkaar overliep. Iets andere aanpak, zelfde resultaat.
Dus ik denk dat ik het voor hier maar bij laat. Beide weekenden waren voor mij een feestje. Uiteraard met de nodige uitdagingen hier en daar. Maar daarvoor zijn we mens (toch?) daarvoor zijn we op deze planeet. Om problemen te maken en oplossingen te vinden. Om verwachtingen te scheppen en teleurstelling te verwerken. Om de uitdagingen aan te gaan en achteraf te zien hoe mooi dat proces eigenlijk werkt. Dát het werkt! Of je nou iets helemaal dicht spijkert, met een strakke planning, of alle ruimte laat om dingen organisch te laten ontstaan. Je bent altijd jezelf, waar dan ook, overal, en met jezelf, met iedereen. Ook al denken wij anders. En daar zit dan ook het probleem: in het denken. Maar goed, dat is weer een heel ander verhaal.
Mijn moeder belde net, met uiteraard de vraag: hoe was het? Dus ik vroeg, wat wil je precies weten? Want als ik alles moet vertellen, dan ben ik nog wel effe bezig, hahaha. Zie dit blog, deel 2 is bijna klaar en nog heb ik weinig verteld over wat we nou precies gedaan hebben. Dat heeft ook niet zo veel zin, lijkt mij. Sommige dingen hebben zo met beleven te maken. En als je niet bij het weekend in Winterswijk was, dan kan ik mijn best doen die beleving te beschrijven, je met mijn mijn woorden mee te nemen op avontuur. Maar toch is dat niet hetzelfde, en zal jij toch je eigen conclusies trekken, wat ik zeg of hoe ik het ook zeg.
En zo ook met onze Free Flow weekenden, in het Ubuntu Paleis. Hahaha, alleen die naam al, zal bij een hoop mensen vraagtekens opleveren, of argwaan. Dat is nou eenmaal wat wij mensen doen: oordelen, voor(oordelen) of na, ver(oordelen) of dichtbij. En daarmee gaan we de waarlijke beleving uit de weg, dekken we ons in, beschermen we ons, maar waar tegen? Hoe meer ik me open stel, hoe mooier het leven wordt, hoe makkelijker alle pracht en praal voor iedereen beschikbaar ook mijn ziel mag bereiken.
Komende tijd zullen er nog meer van dit soort weekenden volgen. En als jij daar bij wilt zijn, of op de hoogte wil blijven, hebben we een Facebook groep gestart, waar we zullen aankondigen wat we ongeveer gaan doen en wanneer. Verder is het gewoon je spullen pakken - zoals wanneer je gaat kamperen - in de auto, trein of welk ander vervoermiddel te stappen, en je richting Alkmaar te begeven. Want daar zal het voorlopig gaan gebeuren, de Free Flow weekenden. Al bestaat er nu al het plan om het ook elders te organiseren. Mensen laten overnachten is hier vaak het probleem, omdat het dan al snel weer (een hoop) geld gaat kosten. En wat wij in Alkmaar organiseren is op donatiebasis, ook omdat we dat kunnen aanbieden. (Het is dus niet gratis, kost alleen geen honderden euro's)
Dat is het mooie aan het Ubuntu Paleis, en dat was ook het mooie aan het klooster in Bussum. Ruimte zat om grote groepen mensen tijdelijk te huisvesten. Ik leef nu (gedeeltelijk) het leven wat ik daar in het klooster ook hoopte te vinden. Alleen staan die twee werelden mijlen ver uit elkaar. Die Bentinho gemeenschap is een money making machine geworden, waar ze je meer dan 200 euro per nacht laten betalen voor een héél mager aangekleed kamertje, een gedeelde douche, wc en keuken, omdat je zogenaamd met verlichtenen mag samen zijn. Was een mooi sprookje, waar ik ook echt een tijdje in geloofde. Maar iedere gek z'n gebrek. Wellicht tot ziens bij onze volgende Ubuntu meeting, volledig op donatie basis ;] Aho!
paar maanden later
Comments
Post a Comment