JUST DO IT
een jaar geleden zat ik met Roald op de Bussumse heide te picknicken en bij te praten, we hadden elkaar al een tijdje niet gezien (ik weet niet meer waarom) en volgens mij was dit de periode dat we steeds meer samen gingen werken, we hadden te horen gekregen dat we niet in het klooster konden blijven, maar stonden beide nog open voor allerlei mogelijkheden...
JUST DO IT was de energie die ik het universum instuurde, het maakte mij echt geen ruk meer uit wat er ging gebeuren, als het maar EPIC was... nou dat was het zeker maar dan wel in een hele andere zin van het woord dan ik verwacht had: door NL en BE zwerven, met het verhaal dat ik een boek aan het schrijven was, terwijl ik eigenlijk (of ook) gewoon dakloos was... ik ben door een hoop shit heen gegaan, een hoop oude shit (karma, familie drama, programmatie vanuit vorige levens) opgeruimd, losgelaten, getransformeerd en getransmuteerd, maar ook een hoop nieuwe shit (van bussum naar hilversum gestuurd worden, van hilversum naar capelle, van zeist naar capelle, van capelle naar rotterdam en van rotterdam terug naar capelle, ja kappüh nâh!!!), nieuwe uitkering aanvragen: afgewezen, bezwaar ingediend en opnieuw aanvragen: toegewezen maar 2 maanden krijg ik niks, bezwaar ingediend en schuld aflossingen regelen, eindelijk een kamer maar stinkverf en matras, en nog meer van die nutteloze regels, aaaargh, hahaha...
als ik nu hier op terug kijk, voel ik me weer een beetje zoals voor het gesprek met Roald: ik sta voor een aantal grote beslissingen en veranderingen, maar heb nog geen idee waar het heen gaat, dit beangstigd mij enigszins en nu zoek ik dus weer dat JUST DO IT gevoel...
tis uiteraard geen toeval dat ik vandaag datzelfde shirt van het droogrek pakte en aantrok
JUST DO IT was de energie die ik het universum instuurde, het maakte mij echt geen ruk meer uit wat er ging gebeuren, als het maar EPIC was... nou dat was het zeker maar dan wel in een hele andere zin van het woord dan ik verwacht had: door NL en BE zwerven, met het verhaal dat ik een boek aan het schrijven was, terwijl ik eigenlijk (of ook) gewoon dakloos was... ik ben door een hoop shit heen gegaan, een hoop oude shit (karma, familie drama, programmatie vanuit vorige levens) opgeruimd, losgelaten, getransformeerd en getransmuteerd, maar ook een hoop nieuwe shit (van bussum naar hilversum gestuurd worden, van hilversum naar capelle, van zeist naar capelle, van capelle naar rotterdam en van rotterdam terug naar capelle, ja kappüh nâh!!!), nieuwe uitkering aanvragen: afgewezen, bezwaar ingediend en opnieuw aanvragen: toegewezen maar 2 maanden krijg ik niks, bezwaar ingediend en schuld aflossingen regelen, eindelijk een kamer maar stinkverf en matras, en nog meer van die nutteloze regels, aaaargh, hahaha...
als ik nu hier op terug kijk, voel ik me weer een beetje zoals voor het gesprek met Roald: ik sta voor een aantal grote beslissingen en veranderingen, maar heb nog geen idee waar het heen gaat, dit beangstigd mij enigszins en nu zoek ik dus weer dat JUST DO IT gevoel...
tis uiteraard geen toeval dat ik vandaag datzelfde shirt van het droogrek pakte en aantrok
Comments
Post a Comment