Dan maar zo...

Ineens was het uit met de pret. Ze vroegen me al weer van kamer te veranderen (3e keer inmiddels), dus ik besloot te kijken of alles in m'n auto paste. Bianca had al eerder aangeboden dat ik ook bij haar mocht blijven. En zo geschiedde het, want alles paste precies (op één stoel na, dus die mogen ze houden).

Dus einde Stokershorst, op naar een nieuw avontuur in Maastricht.

Februari 2021

Als ik nu terugkijk op alles wat ik daar in Nederweert heb meegemaakt, heb ik weer een hoop wijze lessen geleerd. Geniet van het leven en stop met plannen te maken, want in deze snel veranderende tijd, kan alles zo maar ineens een onverwachte wending nemen.

Lockdown verlengd, avondklok, whats next? Verplichte vaccinaties kunnen ze niet maken, maar een hoop mensen onder druk zetten, en je bijvoorbeeld te dwingen doordat je anders het land niet meer uit komt, of je baan verliest, tja, dat lijkt nu dus de truuk te gaan worden. Volgende maand verkiezingen, zal mij benieuwen of al die schapen weer gewoon Rutte gaan kiezen.

Niet dat ik me veel met politiek en dat soort dingen bezig hou. Ik kijk wel uit. Heeft toch geen zin en is dus verloren moeite en energie. Ik richt me nog steeds op wat er wel kan. Ecodorp Boekel is een succes, heb me vandaag aangemeld als vrijwilliger. Ook ben ik op bezoek gegaan bij een aantal woongroepen in Tilburg en Eindhoven. Ergens tussen Rotterdam en Maastricht wonen, lijkt mij het fijnst kwa reistijd, maar ik sta open voor wat het universum me te bieden heeft.

Mijn relatie met Bianca (intieme vriendschap, als je het wilt labelen) is supermooi. Onze connectie gaat steeds dieper, onze liefde groeit, en ik ben haar vooral dankbaar dat we allebei zo (h)eerlijk ons zelf kunnen zijn bij elkaar. Onze wens is aan te sluiten bij een gemeenschapje op een boerderij, om daar sessies te geven en soundhealing. Ik droom van een plek aan de kust, zij van een rustige plek in de natuur. En ondertussen: zijn... in het hier... en nu.

~ wordt vervolgd - ooit ~